De eerste keer dat ik het trainingscomplex De Herteveld binnenstapte, wist ik dat ik terug moest komen. Dat gevoel was zo krachtig dat het me veel tijd kostte om te analyseren waarom het me zo overviel. Waren het de ingewikkelde details van het complex zelf? De schoonheid van de omringende natuur? Of was het misschien iets emotionelers? Ik weet niet of u onlangs in Eindhoven bent geweest, maar vroeger was het een industriële stad. Tegenwoordig zie je veel meer omdat schone industrie al die oude fabrieken heeft vervangen. Dat is precies wat je ziet als je dit trainingscomplex binnenstapt: Schoon en wit met accenten van zwart en rood. Het lijkt wel een oase in the middle of nowhere. Een plek waar dromen kunnen uitkomen, en dat doen ze ook voor jonge spelers die hun weg vinden in onze jeugd. Als coach is één blik op deze plek al genoeg om te weten dat dit je thuis weg van huis is, want familie voelt zich hier erg op haar gemak.
Wat is een coach?
Een coach is iemand die jonge spelers tussen 8 en 18 jaar traint. Een coach is als een vaderfiguur: hij begeleidt, motiveert en leert jonge spelers hoe ze het spel moeten spelen. In ruil daarvoor geven de jonge spelers de coach hun respect, vertrouwen en aandacht. Deze relatie is essentieel, maar niet het einde. Een coach moet over specifieke kwaliteiten beschikken zoals leiderschap, respect en empathie. Die kwaliteiten zie je bij elke jeugdtrainer die we in Eindhoven hebben en ik denk dat dat ook de reden is waarom spelers zich zo op hun gemak voelen bij ons.
De reis van een coach in Eindhoven: Het verhaal van een speler
Toen ik begon met coachen in Eindhoven, probeerde ik het perspectief van een speler die nog niet in de jeugdopleiding zat te nemen. Als een speler bijvoorbeeld 8 jaar oud is, moet een coach deze speler begrijpen in zijn of haar eigen context: thuis, school, vrienden en sociale media. Als coach moet je begrijpen hoe belangrijk het is dat een speler feedback krijgt en iemand heeft om mee te praten. Spelers voelen zich vaak onbegrepen en zoeken naar iets waarmee ze zich kunnen identificeren. Coaches moeten deze omgeving creëren waarin spelers zich op hun gemak voelen om hun mening te delen, en ook waar ze de juiste informatie kunnen krijgen. Het is niet zo dat je meteen antwoorden moet geven, je moet een ruimte creëren waar spelers het gevoel hebben dat ze de juiste vragen kunnen stellen. En ze stellen niet alleen vragen over voetbal, ze willen ook weten wie ze zijn als mens. Dit is waar je je spelers leert kennen als mensen en een relatie met hen creëert.
Laatste woorden
Dit is het einde van ons verhaal over onze reis. Ik hoop dat je met plezier hebt gelezen over onze ervaringen als jeugdvoetbalclub en wat het betekent om jeugdtrainer in Eindhoven te zijn. Ik wil het artikel afsluiten door mijn team te bedanken. Zonder hun professionaliteit en passie zou ik dit werk niet kunnen doen. Maar ik wil vooral de spelers bedanken: zij leren mij elke dag zoveel en zijn de reden dat ik dit werk kan doen. Het is een eer om hun coach te zijn en ik hoop dat we samen kunnen blijven groeien.